Adımlarım ağırlaştı, sanki ecel kapımı çaldı,
Ruhum çürüdü, kemiklerim paslandı.
Sabrım bardaktan boşalan sağanak yağmur gibi dolup taştı,
Acımı dindiremez ne hafif bir meltem, ne de huzurlu bir şarkı,
Zor gelir belki idrakı, inanın sevmiyorum yaşamı.
Gün güneşliyken aniden karardı bütün bulutlar,
Eskiden neşeliydim, ansızın paramparça oldu tüm hayallerim dipsiz bir kuyuda.
Biliyorum herkes çıkarı peşinde,
Bundan mütevellit boş geliyor bütün bakışlar,
Bilmezler ne badireler atlattım, nafile gelir artık kar ve kışlar.
O sıcak bakışlar, o anlamsız samimiyet... hepsi birer illüzyonmuş meğerse,
İnsanlarla kuramadığım kadar yakın bir bağ var aramda geceyle.
Belki de son bulur bu bitmeyen çile,
O beyaz örtüyle sarıldığım an gelince.
Melih Dere
Kayıt Tarihi : 8.4.2025 03:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!