Bilir misin, gece niçin ağladım?
Sana nasıl ayla selam yolladım,
Hayatımı yollarına adadım,
Sen bir gülsün, gül bunları ne bilsin.
Bir bilsen ki boş bahçede işim ne?
Bir bilsen ki ekmeğim ne, aşım ne?
Bu başıma her gün yağan hışım ne?
Sen bir gülsün, gül bunları ne bilsin.
Yastığım yok, yatağım yok, uykum yok,
Elemlerden, çilelerden korkum yok,
Yıllar yılı delilerden farkım yok,
Sen bir gülsün, gül bunları ne bilsin.
Odam dolu hayalinle, şeklinle,
Saçlarımı okşuyorsun elinle,
Yanımdasın o her günkü halinle,
Sen bir gülsün, gül bunları ne bilsin.
Yüreğimin bir ağlayan dili var,
Bedenimin bir kırılmış beli var,
Şu gönlümün bir mahvolmuş hali var,
Sen bir gülsün, gül bunları ne bilsin.
Canım her an sehpalarda, iplerde,
Mahzun yüzüm sürünüyor yerlerde,
Tad kalmadı şu güzelim günlerde,
Sen bir gülsün, gül bunları ne bilsin.
(MELEKLEŞMİŞ MERMERLER isimli hece şiirlerinden > 49-50/100)
İsmet BarlıoğluKayıt Tarihi : 21.6.2004 10:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!