Bomboş bakıyordu gözlerin
Bomboş bir sokak kadar boş
Maç olmayan stadyum kadar boş.
Bomboş bakıyordu gözlerin
Yazın boşalan bir şehir kadar boş.
Bomboş bakıyordu gözlerin
İçeriksiz bir şiir kadar boş,
İmgesiz, musikisiz bir şiir kadar boş.
Boş bakıyordu gözlerin
Üstelik çekiliyken tül perdeleri.
Ayak basılmamış bir gezegen kadar boş,
senin insani meziyetlerin.
Hayat yok sende, atmosfer ve su yok.
Farkına vardım gerçekliğin
Ve atladım uzay gemime,
Yelken açtım yeni ufuklara
Biliyorum ufuklar umut,
Umutlar maskesi dünyanın, dünya bomboş.
Kayıt Tarihi : 15.1.2003 00:46:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Erdal Alga](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/01/15/bos-5.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!