Boş Şiiri - Hüseyin Kantar

sessiz odadayım simdi,
ne bir fısıltı var kulağıma gelen
nede bir ışık gözümü alan,
iki laf arasına laf sokuşturmaca oynuyorum kendi kendimle,
ta ki birinin pervasızlığı tutuncaya dek...
sessizliği bir el bozuyor,
ritmini hatırlıyorum küçüklüğümden,
kapı gevşiyor, açılıyor inadına inadına,
karşımda ondan olma, bana benzemez bir adam,
sessizleşiyoruz...
__________________