Boş Şiiri - Sevinç Eroğlu

Uzun zamandır gizledinya kendini,
Acaba saklambaç oynayan seni mi aradın sokaklarda.
Belkide gökyüzüne bakıp umut etmek istedin mutlu dünyayı.
Unuttuğun bir şey vardı.
Dünya dönüyordu, o döndükçe sen değiştin.

Boşlukta fark ettin tekrar kendini.
Hani her şey bittiği yerde yeniden başlarya aslında.
Kimliğini, benliğini yoklarsın o an.
Kurumuş dala düşen umud eden su damlası ışıldar gözlerinde aniden.
Mis gibi toprak kokusunu çekersin içine.
Birde evlat kokusu sinmiştir anıların en güzeline.

Yaşadığını fark edersin o an yeniden.
Sevdiğinin ellerine dokunduğu an kadar tazelerindir her şey.
Aslında değişen şey anlardır.

Bir otobüse binersin ya hani.
Yolcular biner ve iner tek tek.
Kimisi genç, kimisi yaşlı.
Kimi öfkeli, kimi bezgin.
Kimi gerçek, kimi yalan .
Insanlar misafir olur hayatına.

Hepsinin bir amacı var bu yolculukta.
Kendi varlıklarını ispat etmek hayata.
Seni güldürerek bazen,
Bazen seni acıtarak.
Çocuğu zaman düşündürerek.
Gelip geçerler hayatından.

Ama tek gerçek sensindir.
Hayatta bir mızrak gibi dimdik tutunan.
Ve bir elmas gibi ışıl ışıl parlayan.
Sonra boşlukta bir şey fark edersin.
Ne güzelsin ey sen .
Her şeye rağmen hayata sımsıkı tutunup ,
Bir kahkaha bırakan...