Boş Şiiri - Maruf Özülkü

İnsan hevesini içinde saklar
Ümitlenip beklemişim boşuna
Göğe göz kırparak aktı ırmaklar
Sabitlenip beklemişim boşuna

İçimi anlattım sessiz taşlara
Şiir aktı gözümdeki yaşlara
Farketmemiş belli o gözü kara
Kilitlenip beklemişim boşuna

Yüzünü çizmiştim her nefesime
Dut yemiş gibiyim n'oldu sesime
Bakınca ben dahi şaştım kendime
Vakitlenip beklemişim boşuna

Ağaçtan dökülen yaprak mı hayıf
Zemin mi, kökler mi, gövde mi zayıf
Hep hüzün hep elem kalmamış keyif
Hasretlenip beklemişim boşuna

Arif dedi vazgeç bu güzellerden
Vefadan nasipsiz hüsnden dilberden
Uzak dur içi zehr baldan şekerden
Hiddetlenip beklemişim boşuna