Boş, istimbotlar
Deniz
Uçan martıların göğü boş.
Ekmek yarışında martı sesleri
ve kanatlarını kucaklayan koskoca mavi boş.
Sevişmeleri boş
iki sevgiliden
denize düşen karanfillerin.
öpüşmeleri boş
Senede iki kez birbirine kavuşmanın.
Altın gözlü masal bakışlarında bu çağın
Yaz akşamlarını toza bulayan sevinçli çığlıkları boş
Ne güldüyse onla yetinecek milyonca çocuğun
Başkaca gülüşlerde buluşma yarınları boş.
En eskiden en yeniye ipliğini ören terzinin
İnsanı boydan boya beyaza giydirmesi boş
Karanlık çağı, zetinalarda teyel dikenlerin
İsadan sonra merasimler için urbasını saklaması boş.
Gecenin sabaha sabahın gündüze gündüzün akşama
Tazelene tazelene bayramlarda,
Saksıları uçuçlarla doldurması boş
Öldüren savaşlarda dikenli tellere dayanan yüzbinlerin
Ülke ülke boşalıp denizler doldurması boş
Daha anlamlarında çiçeklenip bir yaz mevsiminde çırılçıplak
Ağız ucunda yarım bir gülüşle iki bin yılı kutsamak boş
Boş...
Görmediysek
Duymadıysak
Üzgülerini taylara bindirip koşturan kadınların
Kuşaklarına hançer saplı zulmüyle savaşmadıysak
Tasalanmadıysak güvercin yuvasında kartal pençesinden
Kağıt havlularla su taşıyan çabaları kutsamadıysak içten içe
Boş
Dünyanın her gününü
Tanrıdan bilip mutlu olmak.
04 Cuma/nisan 016.
Kayıt Tarihi : 4.10.2018 14:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!