Bornova'ya Doğru Şiiri - Murat Gevrek

I.

—BORNOVA’YA DOĞRU-

Henüz on ikisinde,
Utanıyor belli, kızarıyor yanakları,
Seyrediyorum öylece,
Gözleri bir felaket sebepsizce,
Yüzünü gizliyor beni görünce,
Ne söyleyecek bilmem, gelecek deyince.
Bir çocuk gördüm henüz on ikisinde,
Bornova’ya doğru İbrahimetem caddesinde,
Çöp topluyor eli yüzü kir içinde.
Çocukluğunun en tatlı döneminde,
Giden gitmiş, gamsız hayat ihanet peşinde,
Nasıl yaşar insan gönlüne sevgi deymeyince.
Kimi zevki sefa içinde,
Barlarda, birahanelerde, diskoteklerde,
Bornova’ya doğru bir çocuk gördüm bu şehirde,
Henüz on birinde yahut on ikisinde,
Çöp topluyor eli yüzü kir içinde…

H.Xian NAKATA

II.

—GÜNLER SONRA-

Aynı çocuğu:
—günler sonra gördüm bir daha,
—günler sonrasına
Çocukları izliyordu,
Belli ki yüreği olmak istiyordu orada,
Doymak istiyordu oyunlara
Ellerinde tutuyor yaşamadığı duyguları,
Titrese elerinden düşüp kırılacak,
Gözlerinden iki damla yaş akacak,
Sen oyunlara devam edeceksin,
Çocuklar devam edecek,
Yıllar akıp gidecek,
Zalim hayat ihanete devam edecek…
Dudaklara gülücükler küsecek,
Çocukluk gitti gidiyor,
Çocuklar büyüyecek…
O duygular ellerinde kalacak..