Börklü Melek Şiiri - Osman Öcal

Şaşmadı kavlimiz şaşmadı daha,
Ömür kündesinde şaştığın kadar.
Sevda alazında aşkın közünde,
Pişmedin töreyle piştiğin kadar.

Sanmaki sadece kemikle etsin;
İçimde büyüyen soylu bir dertsin.
Bazen düş kırığı bazen suretsin,
Hayal perdesine düştüğün kadar.

Derinden derine kanar art arda,
Yırtılan yüreğim kalırken darda.
Gözlerim uzağı süzüp arar da,
Girmedin ufkuma taştığın kadar.

Gurbetten sılaya tuttuğum dilek,
Kalbimin sancısı gönlüme şelek.
Sadağı ok dolu börklü bir melek,
Deşmedi yaramı deştiğin kadar.

Yüklense Vuslatî varsa vebali,
Haykırsa ismini gökçen misali;
Koşar mı yüreğin nic’olur hali,
Ceylan otağına koştuğun kadar.