Borcumuz Var Çanakkaleye Şiiri - Osman İpek

Bir yusufçuk vardı
Daha 19 yaşındaydı
Ani çıkan ferman
Yüreğinde, sanki bir top gibi patlamıştı.
“Eli silah tutan herkes cepheye” diyordu fermanda
Fermandı elbette, boynu kıldan inceydi

Sevdiğini, anasını, babasını bırakmak vardı fermanın ucunda
Belki bir daha hiç görmemek vardı
Gitmek vardı ama geri dönmek yoktu
Ben rahat yaşıyorsam bugün
O Yusuf a borçluyum bunu
Ben yaşıyorsam, ben özgürsem
Gemide bombanın üzerine atlayan Yusuf un
Sadece geride bıraktığı “Baş Parmağına” borçluyum bunu
İki abisinin de cephede şehit düştüğünü öğrenince
Onların yerini doldurmak için
Cepheye koşan Mehmet e borçluyum

Düşman mermileri inlerken üzerinde
Anasının bacısının acısını unutmak için
Cephedeki arkadaşlarını güldüren aliye borçluyum

Kahpe bir kurşunla sırtından vurulup
Ruhunu teslim ettiğinde bile
Sancağını elinden bırakmayan laz cemale borçluyum

Üç gün boyunca sadece su içip savaşan
Üçüncü günün sonunda gelen bir avuç çorbasına
Arkadaşının kanı bulaşan seyfiye borçluyum

Eğer bugün ben yaşıyorsam
Anam babam rahatsa
Ben bunu gözünü kırpmadan ölüme koşan
200 bin şehidime borçluyum

O mermi yağmurunun altında
Sadece bir mecidiye borcunu düşünen
Asil atalarıma borçluyum

O kanlı mücadelenin ortasında bir bayram sabahı
Daha ölmeden kendi cenaze namazını kılan
O gözü kara
Göğsü imanla dolu yusufçuklara borçluyum

Acaba, o gün borç aldığı bir mecidiye için komutanına
“komutanım arkadaşıma söyleyin hakkını helal etsin”
Diyen yiğit acaba bugün bize hakkını helal eder mi?
Bayrağımızı alnının akıyla koruyan yiğitler
Bugün onlardan emanet aldığımız bu vatanın hakkını sorar mı?
Bu cennet vatanı bataklığa çevirdiniz diye
Ötelerden lanet eder mi?

İçinde İngilizlerle koyun koyuna köpük banyosu yapın diye mi,
Döküldü bunca kan demez mi?
Yüzlerini çevirip bakarlar mı acaba
Borcumuz var Çanakkale ye
O yiğitlere o şehitlere
Yılda bir kez hatırlayabildiğimiz
O vatanın can parçalarına
Borcumuz var Çanakkale ye…

BayTuruncU
19.03.2007 Pazartesi
İstanbul-oda