Borçluyum Şiiri - Veysel Şimşek

Şu yalan dünyaya oldum aşikar,
Ne deyim ki kaderimin gözü kör,
Şükrettim, etmedim isyanlı küfür,
Ne mutluki yaradana borçluyum.

Bana taş atana gülleri saçtım,
Her zaman zalimin şerrinden kaçtım,
Çok şükür hak verdi, ben yedim, içtim,
Ne mutluki yaradana borçluyum.

Ağız verdi, kulak verdi, dil verdi,
Dünyada cenneti önüme serdi,
Burnumsa hoş koku gülleri derdi,
Ne mutluki yaradana borçluyum.

Ne güzel dünyayı gören gözlerim,
Garip kulum ben Tanrı'yı özlerim,
Hak verir, Hak alır, Hakk'a sözlerim,
Ne mutluki yaradana borçluyum.

Güç yetmez. ödenmez Tanrı emeği,
Türlü nimetlerle yenen yemeği,
Sözüm asilere sokma çomağı,
Ne mutluki yaradana borçluyum.

Bilmeyene eğri, bilene doğru,
Babadan, anadan hasıldır yavru,
Ömür biter, zaman bitmeyen devri,
Ne mutluki yaradana borçluyum.

Şaka maka geldi, geçti bu ömür,
Şükür ölüm de olsa Hak'tandır emir,
Veysel der; Güneş, Ay gözleri mühür,
Ne mutluki yaradana borçluyum.