Borç Şiiri - Yılmaz Tarhan

Kuruş iken milyonlara fırladın.
Yalvardım,yakardım,beni duymadın.
Yedin hep paramı yedin,doymadın.
Faiz ile karın doyurursun borç.

Uğraşma benimle nedir ki,derdin?
İtibarım ayak altına serdin.
Fakirlerden aldın,zengine verdin.
Neden zenginleri kayırırsın borç?

Sardın etrafımı,dört bir yanımı.
Vampir gibi emiyorsun kanımı.
İpotek mi ettin benim canımı?
Her yerde sesini duyurursun borç.

Senindir IMF,dünya bankası.
Alacaklın gezer,elde çantası.
Oluşturdun,çek-senet mafyası.
Canları bedenden ayırırsın borç.

Yakıcı nefesin her an,ensemde.
İçim kan ağlıyor,yüzden gülsem de.
Belki bir gün ecelimle ölsem de.
Korkarım arkamdan bağırırsın borç.

TARHANİ'yim der ki; şu genç yaşıma.
Acımadın,zehir kattın aşıma.
Yazsınlar senedin,mezar taşıma,
O zaman mezardan çağırırsın borç.