Borazan Şiiri - Yusuf Gökbakan 2

BORAZAN
Dağılır perçeminden
Tasvirsiz ıtırlar burcu burcu
İki dirhem bir çekirdek bırakır aşığı.
Borazanlar çalar kumsalda;
İnersin sen,
Gurupta düşer güneş parmaklara;
Yıkılı yıkılıverir sana kurulan
Düşten hisarların burcu.
İnersin sen
Nakşolur mısralara
Masalımsı zerafet desen desen.

Çalar borazanlar kumsalda
En yakıcı iltifatların ardında saklıdır
En sarsıcı itiraflar.
Muazzam bir haz demlenir aşka dair, ıslak çakıllarda;
Hazırlanır topyekûn asuman, bu emsalsiz şölene,
Süslenir yıldızlar ,
Takıp takıştırır tüm parlak takılarını
Ki onların en yaşlısı
Esrimeler arasında
Senin perçeminin aşığı.
Perçinlenir esaretine
Cümle gök ışığı.

Kumsalda borazanlar çalar;
Ayyuka çıkar endamın aheste.
Gelirsin; kalırım ayazda.
Donsa zaman bu kumdan saatin içinde
Kırılsa denizin yüzündeki aynalar..
Sonra
Yankılanır bir beste gibi
Bir gülüşün tonlaması;
Tutuk adımlar canlanır edanla, işvenle.
Sesinin tılsımıyla afallar
Bülbüller, kanaryalar;
Elvan elvan yayılır ıslığınla
Düşer derinlere, ıslanır ;
Kırlangıçlar, martılar.
Dağılır ağdalı puslar.
Ardınca yandaş bir saç teli
Savrulur gelir de
Yapışır sevdalı omzuma.

Susmasın kumsalda borazanlar:
En özgün sıçrayışısın çünkü sen güzelliğin
Tutulmasın da ne yapsın tasvirin dili
Nasıl coşmasın kanunun teli;
Bende efkar, bende nihayetsiz susmalar...
Hakeza bilirim ki
Aşikar olana dek dalgaların anısı
Saçlarındaki ıtırdır burcu burcu
Her meltemin duası.

Dolacak vadesi an-sızın
Olmayan gelişlerinin.
Yusuf Gökbakan