Boraboy'da Bahar Şiiri - Cihat Şerbetçi ...

BORABOY’DA BAHAR

Doğanın gözyaşlarıyla gelen toprak ve çiçek kokusu,
Uzanır gider kıvrım kıvrım bir yol boyunca.
Tırmanır melemeler yamaçlara
Manilere karışır tütün iniltileri,
Sarar bir serinlik
Taşova örtünürken cibinlikleri.

Anadolu’nun yeniden uyanışında,
Ata’sına ilk kucak açan diyarın
Çılgın Türkmen çocukları yaşar burada.
Dağlar taşlar bilir,
çetelere karşı direniş öykülerini.
kanlarıyla besledikleri topraklar
kızıl gelinciklere donanır her bahar,
burada doğa
geçmişiyle her gün
yeniden doğar,
yeniden büyür yiğitlikler dolusu.

Cenneti gördünüz mü hiç
Ayaklarınızın altında,
Busesini hissettiniz mi şakaklarınızda?
Hele yeni doğan bir günün şafağında
Yemyeşil ışıkların,sarılmasınca sevdalıların
Açık yeşilin koyu yeşile masalsı geçişi
Suların bembeyaz çağlayanını da takıp peşine,
Dökülüşünü gördünüz mü avuçlarınızda?

Güneş doğmaz,
Kutsallaşır yaprakların ucunda.
Oturmuş yayın balıklarının raksını izliyorsun
Işık demetinin kucağında,
Yaslanmış,
Eğilen çamların ulu ağırlığına…

Bir kaval iç geçirişi değil
Kayanın başından düşen ses,
Sakaların kanaryaların davet şarkısı bu,
Dinle kendinden geçişin doruğunda
Kayığının küreklerine geçit vermeyen
Nilüferlerin sevdasını.
Ciğerlerine dolarken
ormanın kekik,menekşe,çiğdem kokulu nefesi

gör
Ferhat’ın Şirin’e dağ delen yüreğini.

Uzan rengarenk halıda yatarca,
parmaklarına dola ve seyret doyasıya
kızıl ışıkların dökülüşünü esrarlı sulara.

Bak,yeşilin tonlarında
yaprak filiz yarış içerisinde;
toprak kabuk değiştirmiş çamlara inat
çamlar derin bir nefes
ömre bedel, güzelliğe inat!

Hasretin sigarasınca,
nazende bir çengi raksınca
ellerini, yanaklarını okşayıp geçişi
ak,kül ve masmavi eteklerin
secde ederce sevdalının dudağına
ıslak bulutların kapanışı yamaçlara.

Korkma
ışık demetinin kayboluşundan,
cennette birazdan
yar kadar sıcak
ana şefkatiyle kucaklayacak
bir bakraç ayran serinliğinde
altın elma yeryüzüne sarkacak.

Gökyüzü altınlaştıkça
yayladaki çobanın ezgisi karışır
reçine kokularına banmış gözeye,
bir ninni siner dalgaların yüreğine
Yeşilırmak’tan Karadeniz’e sevdamı taşır.

İç avuç avuç, iç kana kana,
damağında ölümsüzleşecek şu pınardan
Hitit güneşince sıcak,
Akdağ ayazınca soğuk.
Yak çoban ateşini
Temmuz gecesi demeden,
demle umutlarını hayallerinde,
anımsa düşlerini bir bir
doğanın sarhoş kucağında,
sıkıcı her şeyden uzak
yaşama sevinciyle doluyken.

Boraboy Gölü’nde gündüz altın, gece pırlanta
seherle gurup, ilk sevdaca coşkun, ilk kayıpça ağır.
En güzel şiirin en güzel dizesi,
çirkin her şeye kör her kötülüğe sağır
güzelliğin tanrıca çizilmiş abidesi.