Eşikten geçiyorum, işim çok.
Konuşma özgürlüğü yok, yok!
Çengelli iğneler biriktirdim tek renk,
Vefadır ödülümüz, etiketleşmeye gerek yok.
Değil mi ki açıldı kurdun karnı,
Söyleyin bakalım, bu kimin kanı?
Adalet elde yok, yok!
Erdemmetre; karnım tok.
Dinin hakka, dilin halka uzak,
Kitaplar hamura, Foucault hak getire,
Tanrı ölmüş kıtaca haberimiz yok.
Alaturka karşısında olur mu ayna?
Yetenek testleri rubik küp.
Dilekçeler ile poliçeler tuzak.
Eğitimde denge yok, yok!
Barış güçleri gelmiş; size uranyum çok...
Neymiş: Biyosfer dengesi değişmiş.
Utanılacak haline Fars komedisi cuk.
Çeşitli üst akıllar, vakıf ve vâkıflar.
Tıp, sanat, sahil; soyunulacak yer çok,
Bürünülecek iyi bir insan modeli yok.
Kişisel parapsişik gelişimdir; oyuncak.
En karlı işçi topluluğu ailedir devlet için,
Bundan düşüyor vergiler, çocuklar.
Bundan açıyor ikili cinsiyete devletler kucak.
Bu ülkede yok yok!
Kayıt Tarihi : 20.8.2022 23:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiir bitmemiş, daha derin ve ileri bir öngörü ve yaş ile değişebilecek fikirler için raflanmıştır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!