Boncuklar allı morlu

Sana iyi geceler diyebilmek,
dünyanın en güzel şeyi,
bilemezsin,
bilirken üstelik,

Boncuklar sende kalsın,
ve bütün renkler de,
Bilişlerini ver bana,
Bilişlerin kalsın bende,

Saklı kalsın içim de neresi varsa gidebildiğin,
Gitmeyişlerinin aklı kalsın,
Gelmeyişlerinin hafızası dünde,
Koca bir yüzyıl dün,
koca bir asır,
dün, küçücük bir gün aslın da,
bu günde hatıralar,
kimi zaman yarım hatırlanır,
kimi zaman bütün,
Unutulsa da umurum değil,
belki de müstahak,
yeni tanıyorum ben bu günü,
meşru bir sevişme de,
bakımsız gözlerin,
gözlerim
Üryan,

Gözlerinse habersiz,
İçlerine deniz doldurup sana getirdim gözlerimi,
Demiştim;
Sana denizleri getireceğim demiştim gözlerime doldurup,

Yeşil Ham bir çağlayım,
kahverengi, kavruk bir badem,

ama gittin...

ağaçlar söküldü içimden nefes aldığım,
Denizler aktı gözlerimden, uzun, aralıksız baktığım,
Bir çöl tarlası bıraktın İçime, içine boşluklar ektiğim,
Yalnız, bir gelincik kaldı yalnız,
mum alevi gibi,
yeni doğmuş bir ceylan yavrusunun bacakları gibi titrek,

Üşüyen, çıplak, çocuk bir yürek,

Ben vedalar da
büyüttüm bütün düşlerimi,
Sabahlarda, sessizler de, salâlar da,
terk edilmiş bir köy gibi,
bir çalı çatırtısı ümidi ile,

Şimdi renkler veriyorsun,
boncuklar, allı-morlu,
çoktan terk etti beni,
arkamdan yaklaşıp, enseme üfleyen korku,

Ama geldin...

sev madem!