Bölüştüler Dünyayı Şiiri - Yusuf Çeliktaş

Dünya döndü şiirlere aldırmadan
Ve artık
Amaçsız Godiva’ların,
Milsiz kem gözlerin
bini bir para sokaklarda.
Ve herkes alabildiğine kördür anlamlar aleminde.
Ve bu karanlığın dünyasında
Ne sokaktan bir kral geçer,
Ne de gerçeği haykırmaya
Bir deli cesaret edebilir
Çünkü kızgın kerpetenlerle
Delilerin dili çoktan kesilmiştir
Dünya artık delilerin doğrulamayacağı,
Neşvünema bulamayacağı kadar mamurlamıştır.
O şairler çağından sonra matbaalar
Çoktan sırtını materyalizmin yüküyle kamburlamıştır.
Şairlerin dünyasıyla kıyaslıyorum
Kendi dünyamı.
Ve onlar Çanakkale’de çarpışırken ben
Allahüekberde bir Halepli…
Bir tarafım çamura saplanmış,
Ama kutsal
Bir tarafım acemisi haytalığın, hovardalığın
Ama yasal
Yasallığa mecbur hissedişimden kurtulamıyorum.
Çünkü sermayesiz şecerem
Ve zihnimin caddelerinde sebepsizdir infial.
Ve mecburiyetleri ilk sürgünlüğün
Bana ezeli bir yalnızlık katıyor.
Bir çirkin adamım ben;
Bir gün bin acıyı yüklenen,
Dizleri titreyen,
Düştükçe acılara acılarını ekleyen,
Yüküne yoldaş bulamayan…
Çünkü Piage keşf olundu ülkemde.
Ve çünkü konusu değil şiirlerin artık
toplumsal sancılar,
Bireyleşen dünya, en çok şiirde serpildi
Ve çekildi safı şairlerin bir ricalle
Aptal romantizmin ve saçma ajitasyonun kabuğuna
Ve ben
Ben Kürşat değilim o bile kırk kişi,
Akif’in koşturacağı bir dava var,
Dava ki hem diri, hem saf
Dava ki hem gerekli hem kutlu…
Mağarada iki kişi var en az.
Nazım yoldaşlarıyla,
İsa havarileriyle mutlu…