Bohçadaki Yük Şiiri - Hüseyin Aktaş

Bir kâğıt sıkıştırdı bohçama
Eşeğe yükledim
Bir yanı ağdırdı semerin
Yüklenirim yüklenmesine de
Beş Parmak Dağı aşılır mı o bohça ile

Açtım kağıdı

“Zulüm kodum ömrüne
İç çekişimdir balam
Dımdızlak sevda yükü ile
Yükledim seni içime oğul
Taşıdım günlerce

Sevda sürdün tarhanaya
Çalarken südü yoğurda
Sen mayalandın oğul
Yükledim seni toprağa
Sen yürüyecen oğul

Boz eşek aldı rızkını
Kara eşek bahtını yüklendi
Gozalak gozalak yandım oğul
Yükledim seni karına
Sen sevecen gayrı oğul

Gördüm demin gelin ağlar
Koştum Ali emmiye
Diyemedim oğul sana
Yükledim seni Allah’a
Üzme karını oğul”

Açmaz olaydım

ağladım yükledin gözyaşını
yanaklarıma
bu söze semer mi dayanır ANA