Sevgili damarinda kopmus cözülmüs
Boncuklarin üzgün tanelerini tespih diye sacilip dökülen
Ondan baska….
Ne diyim sevmek tek basina yalniz bile…
Kimse var mi yok mu diye bakmadan gittigi yola
Vardigi ile
Güttügü kalbine
Kendini yildirma pahasindan yabana atmaksizin topraktaki kaincayi,
Daldaki erigi,
Bugdaydaki basagi…
Sevemedikten gayri askin kösesini bucagini demek ki insan
Yürekleracisi yüreksizligin sonrasina nefessiz kalip
... tükenmis ve bitmistir…!
Seyfi Karaca………..Haziran / 14
Seyfi KaracaKayıt Tarihi : 29.6.2014 12:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!