Boğuk Sevda Şiiri - Özcan Ataman

Nasıl da eğlenmiştik o gün.
Çocuklar gibi, hayatı umursamadan.
Bilemezsin sana olan yaklaşımı, seni gözlediğimi.
Sen kendi alemindeydin.
Kendi dertlerinle boğuşurken,
Ben yine de seni gözlemekteydim.
Sancağa oturup da dalıp gitmelerini-
Fark ettim, üzüldüm, resmettim seni.
Nasıl da eğlenmiştik o gün!
Çocuklar gibi, hayatı umursamadan.
Ben galiba sana geldim.
Seni izlemek istedim yakından.
Hep iç çektim, bir yandan.
Ağlarım içerimden, ufaktan.
Görmesinler diye hep kaçtım aydınlıktan.
Sense kendi alemindeydin.
Benim derdim farklıydı hep.
Sana biraz daha yakın olabilmek.
Sana olan suskunluğumdan kurtulabilmek.
Sana sımsıkı sarılmak.
Aşığım, hayranınım demek istedim.
Son anda başardım, sevdam!
Şimdi yağmur tanesi yok.
Yok artık çiçekler, soluk.
Bağırmaktan tükendi sesim;
Artık çıkmayacak eskisi gibi, boğuk!