Boğucu Dumanlar Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Yaşanılan çok kötü bir zamandır
Kış gitmiyor, dinmiyor fırtınalar
Bu ne haldir her yer zifir karanlık
Hiç bitmiyor şu boğucu dumanlar

Şu kardan, kıştan tüm yollar kapalı
Artık yürüyecek halım kalmadı
Dağlar yüce vadilerde çok derin
Köprüler, geçitler beni salmadı

Ben sersefil, perişan bir yolcuyum
Sılam çok uzak, yollar gidilmiyor
Hançerlenen yüreğim paramparça
Yaramdan hep kızıl kanlar damlıyor

Ellerim üşüdü yüreğim buz tuttu
Sağır tanrılar beni duymaz oldu
Bu ne iştir bu ne bitmeyen kıştır
Tüm acılar tüm dertler beni buldu

Nicedir hep şu gözyaşlarım akıyor
Ruhum sıkıldı, halım hiç kalmadı
Bastığım şu yerler yutuyor beni
Kimseler gelip bana el atmadı

10.11.2015
İstanbul