Boğazımın tam ortasında Şiiri - Zeynep C ...

Boğazımın tam ortasında
Yutkunamadığım bir hüzün var
Ne sesim çıkıyor, ne gözüm ağlıyor
Sanki kelimeler düğümlenmiş soluk boruma
Biriktikçe içimde sustuklarım
Her nefes, biraz daha yanıyor canım

Boğazımın tam ortasında
Kaldı söyleyemediklerim
Ne ileri gidebiliyor
Ne de geriye dönebiliyor kelimeler

Geceleri bir tıkırtı duyar gibi oluyorum
Belki kalbimin kırık yerleri sızlıyor
Belki de içimde sakladığım biri
Adımı fısıldıyor

Aynalara bakamıyorum artık
Gözlerimde senin gölgen var
Her bakışta biraz daha eksiliyorum
Kendime dair ne varsa senden sonra

Boğazımın tam ortasında
Sönmemiş bir kıvılcım var hâlâ
Sustuklarımın arasından
İnce bir ışık süzülüyor usulca

Kırıldım, evet…
Ama dağılmadım
Yıkıldım belki
Ama içimde hâlâ ayakta duran bir “ben” var

Gözyaşlarımı cehennem sananlar bilmez
Onlarla toprağı sulayıp
Kendi baharımı büyüttüğümü

Yalnız kaldım…
Ama kendime rastladım
Karanlıkta kaldım sanırken kendi
Işığımı buldum