Boğaz Şiiri - Seyit Han Becel

Boğazdan bir tanker geçerken
Bir hançer saplanır kalbime boğazın tam ortasından.
Suskun boğaz yalnızlığından, terk edilişinden
Ancak hep bir umut sevgililerin gülüşünde
Martıları görmekte sevgililerin kollarında
Martı sesleri duymakta sevgililerin sessiz sevişmelerinde
Düzensiz var oluşu düz yazıya yol alan şiirler gibi
Ama amatör değil ki boğaz
Kaç sevgiliye aşk şiirleri yazıldı onun içinde
Kaç sevgiliye orospu dendi onun önünde
Yağmur olup yağmakta yedi tepenin gözyaşları ona
Benim aforizmalarım gibi nankör değil ki sevgiliye
Hep arzular sevgiliyi, tam ortasından bir tanker geçerken
Kirlenmiş, kirletilmiş bedeniyle hep sadık ve düşünceli
İstememekte Eminönü’nden güneşin doğuşunu
Ümitli çünkü kirlenmiş, kirletilmiş kalplerin Sultanahmet’ten gelen sesle temizleneceğinde
Huşu içinde hep günahkârlar şehri İstanbul