Boğaç Han Şiiri - Nurettin Eyibil

Yerinden doğrulmuştu hanlar hanı Bayındır,
Dedi: ‘’Davet yapılsın, büyük şölen kurulsun.
Ak otağ erkek evlat sahibi beylerindir;
Kızı olan beylere kızıl otağ verilsin.’’

‘’Tanrıdan lanetlidir oğlu kızı yok ise,
Kara keçe döşenmiş kara otağa konsun.
Getirsinler önüne kara koyun yahnisi,
Yerse yesin yemezse bırakıp geri dönsün.’’

Meğer hanım beylerden biri vardı Dirse Han,
Alp bahadırdı lakin evladı olmuyordu.
Kırk yiğitle birlikte davete vardığı an
Başına geleceği o daha bilmiyordu.

Kara otağ içine aldılar Dirse Han’ı,
Önüne kara koyun yahnisi getirdiler.
‘’Bayındır Han bizlere böyle emretti bunu,
Yersen buyur otur ye, yemezsen git.’’ dediler.

Dirse Han içerledi farklı muameleye,
‘’Kılıcımdan mı’’ dedi ‘’soframdan mı gördünüz?’’
‘’Reva mı bu yapılan benim gibi bir beye,
Bir hata mı işledik, nedir sizin derdiniz?’’

Dediler: ‘’Oğlu kızı olmayan lanetlidir,
Biz dahi lanetleriz, içimizde yok yeri.’’

Geri dönen Dirse Han sıkıntılı, dertlidir;
Çağırıp hanımını der ki: ‘’Hatun gel beri.’’

‘’Bilir misin davette başıma neler geldi,
Kara otağ verildi oğlum kızım yok diye.
Bir evlat veremedin, evliyiz yıllar oldu,
Suç sende mi bende mi, bu uğursuzluk niye?’’

Hanımı söyledi ki: ‘’Kabahat bende değil,
Evlat kazanmak için iyilik yapmalıyız.
Allah vermedi bize ne kız evlat ne oğul,
Bize gerekli olan hayır dualı ağız.’’

‘’Koyundan koç kes, attan aygır, deveden buğra;
Aç gördüğünü doyur, çıplak görürsen donat.
Borçluyu borçtan kurtar, darda olana uğra;
Belki hayır duayla Allah verir bir evlat.’’

‘’Peki’’ dedi Dirse Han, bu fikre aklı yattı,
Tepe gibi et yığdı, süt sağdırdı göl gibi.
Aç görünce doyurdu, çıplak gördü donattı,
Hayır duası aldı, zaman geçti yel gibi.

Bir ağzı dualının dileği kabul oldu,
Allah bir oğul verdi Dirse Han’a sonunda.
Minik oğlan büyüdü, on beş yaşına geldi,
Bir adı yoktu daha, yoldaşları yanında.

Aşık oynarken bir gün çocuklarla meydanda,
Güreş için boğayı alana bıraktılar.
Çocuklar kaçışırken aceleyle o anda,
Kaçmayan bu oğlana, endişeyle baktılar.

Dayadı yumruğunu o boğanın alnına,
Bir süre itiştiler, ikisi de yoruldu.
Sonra bir fikir geldi genç oğlanın aklına,
Yumruğunu çekince boğa yere serildi.

Hemen kesti başını, görenler hayran kaldı,
Dediler ‘’Korkut Ata gelsin buna ad versin.
Dirse Han’a desinler oğlun kahraman oldu.
O da hemen oğluna beylik versin, taht versin.’’

Dede Korkut gelip de Dirse Han’a söyledi:
‘’Yiğittir, bundan böyle bu gence Boğaç densin.’’
‘’Erdemli, hünerlidir, taht ver, beylik ver. ‘’dedi,
‘’Adını veren benim, yaşını Allah versin.’’