Boğa Şiiri - Akın Korkmaz

Kadıköy içinde bir boğa yaşar
Bir yanında Altıyol bir yanında bahar
Öfkesi tunç başından taşar
Garibin canı desen burnunda
Keskin boynuzları mızrak olmuş
Şimdi ha vurdu ha vuracak
Bir hışımla havaya kalkmış ayağı
Sanki ilk geleni havaya savuracak

Boğa öylesine kızgın ve yorgun ki
Donup kalmış şehrin ortasında
Başında mahşer gibi bir insan seli
Görünüşe göre hepsi işin gırgırında
Oysa boğamız çoktan usanmış
Yabancı ellerden, kem gözlerden
Kimi hiç utanmadan sırtına binmiş
Kimi densizler de karalamış üstünü
Açık sırtı sağanak yağmurda tutulmuş
Güneş yakmış bronzlaşan göğsünü
Bunca zaman dimdik ayakta durmuş
Geldiği günden beri yıllar içine dert olmuş

Seneler hiç durmaksızın gelip geçmiş
Alayını geride bırakıp kaçmayı istemiş
Ne yapsın yorgun dizlerinde yok derman
Düşlemiş gözden uzak yalnız kalmayı
Şöyle bir an olsun yeşil kırlara uzanmayı

Efendim siz onun boğa olduğuna bakmayın
Siz daha yokken zamanında Avrupa görmüş
Onu bazıları gibi Avrupa meraklısı sanmayın
Rivayete göre bir gün Fransa ve Almanya
Sırf boğasına bir meydanda dövüşmüş
Bakmış bu ikisi ona huzur bırakmayacak
Düşünüp taşınıp İstanbul’da almış soluğu
Öfkesi geçer diye sarayın bahçesine koymuşlar
Hevesleri geçince bir başına salmışlar sokağa
İlk vapura atlayıp güzel boğazı seyre dalmış
Sonra geliş o geliş hep Kadıköy’de kalmış

Ey insanlar, yeter ellemeyin şu garip boğayı
Yahu hiç değilse yaşına başına hürmet edin
Haydi, anam babam haydi, artık ikileyin