Bodrum Şiiri - Sores Welat Demir

Esrarengiz, gizli bir tesadüf olsam
cölün ortasinda bir cennet olurdum
bir gül hayali yetistirirdim yüregimde
emekci karincalarla birlikte,

bir ezgi gelir ve düserdi
yipranmis ve yalnizlasmis karanlik gecelerimize
yldizlardan öte, denizlerden habersiz,
ve aci cekmeyi yeniden yeniden ögrenirdik
anilari yüregimize gömdügümüz mezarlikta,

bir meyhanenin en tenha kösesine kapanirdim
saclarina kir düsmüs gelip gecen kentlilerin ayak tozlarina bakardim
sirtlarindan cikardiklari kabanlarin sonbahar izlerine bakardim
rihtimlarini terk ederken ardlarina biraktiklari bakireleri düslerim ömürlülerin
en son gectigi sokak kaldirimlarinin
yol lambalarini düslerim fanilinin
dünya dönmeye baslardi o zaman islak gözlerimde.

Böyle bir zamandi, kesintisiz, cok uzaklarda
gölgelerini yatak odalarinda birakmisti deli capkin duygular,

Ruhsuzlarin sakalarini ve kadehlerindeki sessizlikleri numarasiz ayak izlerinden taniyorum.

(3) Bodrum

(Ucurumun Sesi adli siir kitabindan)