Böcekli Kiraz Şiiri - Ayşe Uçar

tozlu yolları
ayağımı sürüyerek getirdim
güneşin izi kaldı matlaşmış yüzümde
saçlarımın salaş dağınıklığında
yılgın poyrazların
yağmurun

hayallerin acelesi vardı
hiç uğramadılar yanıma her şey sonlu bir masaldı
hayat diş gıcırdatan öfkesini sürekli kusarken yüzüme
kaçmakla göçmek arasında bir şeylerdi yaşamak
karanfil yorgundu mızmızlanıyordu
sürekli

bense yıpranmış böcekli kiraz
kesif dalların ulu ağaçların sert rüzgârların
dalgalı inişli çıkışlı ırgalanmasıyla yere düşen yaprakların
tepeleme yığıntısının ortasında
hayalsizdim

kala
kaldım öylece
çakıldığım yerde
yerde de nereye kadar

kızıl bir karınca ordusunun öfkeli naralarıyla
taarruza geçecek vakitlerini endişeyle sayarken

hâlâ da umudu keşfetmeye
kararlıydım

ve
asla da pes etmezdim

buruşuk ve tırışık kabuğumdan akan sarı suyun
izini iştahla süren siyah karıncaların
ve kızıl karıncaların arasında
eğer kalmasaydım

.......

gökyüzü ne kadar parlak maviyse
yeryüzü tam tersine o kadar da karabatakken
böcekli bir kirazın ölümü için üzülmek
dünyaya
o kadar anlamsızdı ki

......................

..............................................

3008202512:11