Bizimkiler Şiiri - Selim Eyşioğlu

Evet biz onlarız işte; Türkler...
Mahallenin namusunu koruyan,
Sonra mahallenin kızlarına asılan.
Biz onlarız işte, tesbih, anahtarlık sallayan adamlar.
Bıyıkları kaytan ve siyasi mesajlı her daldan.
Çakmakları, anahtarlıkları resimli.

Biz onlarız işte, akılları yerine kıllarıyla övünen adamlar...
Partilerin, takımların sembollerini dövüştürürüz işsizlikten.
'kurt kuşu yer, kuş uçar, arı sokar, kartal pençeyle dalar'
Can sıkıntısına hükümet kurar, memleket kurtarır,
Futbolcuları tümden satıp, takım kurtarırız kahve köşelerinde.

Misafire zorla çay içiririz.
Terliğin ucunu ayak parmaklarımızla sıkıştırırız.
Maçı kaybedince 'bizi avrupa sevmiyo abi' deriz.
Muhabbetlere 'hava baya ısındı' diye başlarız.
Hani karşımızdaki salak ya, bilmez sıcak havayı.
Yoksa biz konu buluruz istesek, mesela ne deriz başka?
'Abi sizin iş de baya zor ya, her gün yeni rapor hazırlıyonuz'

Biz Türkler, ah biz Türkler....
Arabayı sağa çekip, çeşmeden su içeriz.
Suyumuz vardır aslında arabamızda.
Elimizle içeriz üstelik, bardağımız olduğu halde.
Marifet orda saklı zaten.
Sonra da övünürüz kendimizle 'ne yetenekliymişim ben be'
Haklıyız da hani; elimizi bardak yaptık, boru mu?

Biziz evet onlar da biziz...
Soğanı yumrukla parçalayan,
'Memleket neresi' dedikten sonra,
'İçinden mi köyünden mi' diye ekleyen.
Sakızı ağzından atıp, yere düşmeden tekme atan.
Şehirler arası otobüsten, otobanda inmek isteyen,
Sonra da utanmadan 'Yasak abi' diyen muavinle takışan.
Sollayan arabaya, bayan şoföre sataşan.
İşe girene, evlenene 'bunu ıslatalım mı abi? ' diye yapışan.

Biz böyleyiz, çok garibiz..
Şiir falan da yazarız hani hepimiz.
Yazmayı hafife mi alıyoruz?
Yoksa yetenekli miyiz?
Zannetmem, korkağız sadece;
Söyleyemediklerimizi yazarız, sonra şairiz deriz.