Bizimki Şiiri - İbrahim Başpınar

B İ Z İ M K İ

Uzaktan görünce adam sanmıştım
Seni anlatanlara inanmamıştım
Dışın melek için şeytanmış senin
İkiyüzlülüğünle bende tanıştım

Kalabalıkta kükreyen bir aslan
Tenhalarda uyuz bir kedi
Delikanlı gibi sallıyor kolları
Omuzları düşüveriyor görünce sıkleti

Gece yalnız yolda bile görünmez
Issız bir yerlere kesin gidemez
Tek başına bir nane yiyemez
İşte böyle bir yiğit bizimki

Meydanlarda kasılırda kasılır
Yürüyünce sanki toprak sarsılır
Yiğidi görünce sesi kısılır
Horozsuz çöplükte öter bizimki

Irmağa girse geri çıkamaz
Denize girse suya dalamaz
Silahı alsa hedef vuramaz
Laf ile dağdan dağa atar bizimki

Kin ile nefretle doludur içi
Bir işe yarayacağında kalkıverir kıçı
Simsiyah görünür boyadır saçı
Gençlik havalarına girer bizimki

Her işi yapar görünür hiçbir iş yapmaz
Verilen nasihat tan bir hisse kapmaz
Herkese söz verir sözünü tutmaz
Verdiği sözü unutur bizimki

Söz namustur öyle kolay verilmez
Verilen sözden geri dönülmez
Yalanla dolanla bu iş yürümez
İşi bitince her şeyi unutur bizimki

İBRAHİM BAŞPINAR