Bizimki Hiçbir Aşka Benzemez

Yoruldum artık aynı rüyadan uyanmaktan,
Her sabah sensizliğe göz kırpmaktan.
Aynaya her bakışımda biraz daha eksiliyorum,
Her eksilişin adı yine sen oluyor.

Aşkı tarif et dediler,
“Beklemek” dedim… ama hiç gelmeyeni.
Kalbim mezar olmuş umutlara,
İçinde ne sen varsın, ne de bir ihtimalin hayali.

Kendime kurduğum her cümle
Biraz daha siliyor seni içimden.
Ne kadar eksilsem de
En çok sen kalıyorsun geride.

Bir sesin eksik bu şehirde,
Her sokak ayrı bir suskunluğunu anlatıyor.
Bana bakan herkesin gözünde
Senin yokluğun yansıyor sessizce.

Bir veda bile alamadım senden,
Kalsam mı diye soran olmadı.
Sessizlik kaldı geriye,
İçinde çırpınan, küsmüş bir kalp kaldı yalnızca.

Bir zamanlar göğe yazdığım isminden
Yıldızlar bile uzak duruyor şimdi.
Aşk seninle başlamadı belki
Ama bittiği yer hep sen oldun.

Gözlerim başka gözlere yorgun,
Sözlerim başka dudaklara anlamsız düşüyor.
Çünkü ben sadece seni sevmedim,
Yokluğuna da tutundum, alışamadım.