Bizim yiğitler Şiiri - Arslan Mayda

Hak yola baş koyan garip yiğitler
Manaca dünyaya bakıp gittiler
Söz aynı, göz aynı, irade aynı
Gönülden gönül’e akıp gittiler

Kar altında çaresizken tohumlar
Küfür çöl sıcağı, ümit yudumlar
Yolları, hasreti gizlerken kumlar
Toprağa gözyaşı döküp gittiler

Çok tuzaklar akıllarda şeytanca
Oyunlar hileli, yalanlar kanca
Kalp de Allah, serde sabır olunca
Nice tabuları yıkıp gittiler

Hasetlik ateşten dipsiz bir kuyu
Yalan, alay, inkâr nemrutun huyu
Putları devirdi göklerin suyu
Başları dizinde çöküp, gittiler

Böyledir vazife bugünde, dünde
Şan, şöhret anlamlı göründüğünde
Çetrefil yolların, kör düğümünde
Her birine bir nur yakıp gittiler

Ümitleri ufuklardan büyüktü
Korkuları sırtlarında bir yüktü
Tebliğ gaye, nefis yoktan küçüktü
Emri hak gel dedi çekip gittiler