Bizim Yaylada Şiiri - Uğur Karakayacı

"BİZİM YAYLADA"
Bahar gelip dağlar yeşillenince
Türkü söyler kızlar bizim yaylada.
Güneşe göz kırpar çıplak çocuklar
Bir başkadır yazlar bizim yaylada.

Sabah olur herkes kendi işinde.
Zaman öğütülür emek taşında.
İkindi çayında çeşme başında.
İşve, cilve nazlar bizim yaylada.

Güneş ile yağmur aynı karede.
Kıyamet kopuyor büyük derede.
Olaa herif! Bemrat oğlan nerede?
Yöreye has sözler bizim yaylada.

Odun ateşinde kaynarken aşlar.
Ocağı harlıyor mahçup bakışlar.
Umuda can suyu dökülen yaşlar.
Sevgi dolu gözler bizim yaylada.

Çam havası ile Çıra kokusu.
Yorgunluğu alır öğle uykusu.
Kalplerde hep bir paylaşma duygusu.
Çoğa nisbet, azlar bizim yaylada.

Yasamaldan Libi'ye pus çökünce.
Hasretin dehliz'i sırattan ince.
Gurbetteki sevdiği dönmeyince.
Ateş suyu özler bizim yaylada.

Heran sitem etsem kızsam bin kere,
İnsan küsemiyor doğduğu yere.
Yastık bile minnet etmez mindere.
Gülümseyen yüzler bizim yaylada.

Uğur KARAKAYACI