Bizim Türküler Şiiri - Ramazan Pamuk

Anasının oğluna yaktığı ağıt
Ötelerden gelir, bizim türküler.
Bazen mendil olur,bazen de kağıt
Namelerden gelir, bizim türküler.

Süt gibi beyazdır,su gibi berrak
Ağaçta yeşerir, dallarda yaprak
Urfa’da hoyratdır,Antep’te barak
Yörelerden gelir, bizim türküler.

Yemenden sılaya dönmeyen yiğit
Rüzgarda sallanan bir salkım söğüt
Geçmişten bu güne sanki bir öğüt
Törelerden gelir, bizim türküler.

Rengini çiçekten gülden alırlar
Zarafeti ince tülden alırlar
Nağmeleri esen yelden alırlar
Derelerden gelir, bizim türküler.

Asırlık çınardır kökü derinde
Anadolu saklar açık bağrında
Soğuk bir ayrandır harman yerinde
Çarelerden gelir, bizim türküler.

Seninle ağladık,seninle güldük
Seninle yaşadık seninle öldük
Aşkın tandırında yandık kavrulduk
Yarelerden gelir,bizim türküler.

Çiftçinin tohumu ektiği gibi
Aslı’nın Kerem’i yaktığı gibi
Züleyha’nın Yusuf’a baktığı gibi
Benim iki çeşme, gözüm türküler
Halelerden gelir, bizim türküler.