Bir Kutlu Belde Şiiri - Ramazan Pamuk

Seyitler beldesi,güller diyarı
Bağında bülbülün ötüşü başka.
Çiçekler açınca dolaşır arı
Miski amber gibi kokuşu başka.

Gül derer elleri naziktir,ince
Güller aşka gelir açılır gonca
Seven sevdiğini Hakta bulunca
Yürekten yüreğe yakışı başka.

Somuncu Babanın mübarek ili
Hakkı sena etmiş durmadan dili
Üç kapıdan verip,öptürmüş eli
Şan ile şöhreti yıkışı başka

Hulûsi aşkından yürek dağladı
Her seher gözünden döktü ağladı
Tohma çayı gibi coşup çağladı
Gönülden gönüle akışı başka.

Hamid Efendimin biricik aşkı
Yer etmiş müridin kalbinde köşkü
Kimsede bırakmaz azıcık kuşku
Nazarı hikmetle bakışı başka.

Ilgıt ılgıt eser okşar yellerin
Uğrunda aşılır tozlu yolların
Kucaktan kucağa açıp kolların
Sarmaş dolaş olup takışı başka.

Hilkati’yim derki,kutlu Darende
Çekilmiş sancağın gidiyor önde
Bir çok Veli yatar şimdi sinende
Şimşekleri nurdan çakışı başka