Bir cefa toprağı olduk
Her yağmurun seli bizim
Bahar vakti bahçelerin
Kuru kalmış dalı bizim
Dünya kaldı berbatlara
Çıktılar hep üst katlara
Bu kavganın feryatlara
Terkedilmiş teli bizim
Sonu yok dünya yasının
Kuluyuz nân kavgasının
Sofra erkan başkasının
Eşiklerin çulu bizim
Peşinde hayat göçünün
Mestiyiz dünya hiçinin
Şu dağdaki kel keçinin
Uzayacak kılı bizim
Kayıt Tarihi : 7.1.2002 17:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kuru kalmış dalı bizim
Her ne kadar kendisi aramızdan ayrılmış olsa da, kendilerini taktir eder, yattığı yer nur olsun derim.
TÜM YORUMLAR (20)