Bizim Rüstem Şiiri - Kürşat Tüfekçi

Serseri derler,gülüp geçerler
Bilmezlerki anlasınlar.
Mesela Rüstem,bizim mahalleli
Bir evi var kapısız,
Sokaklarda gezer ayakkabısız.
Bir de ''Garibi'' var,garibin...

Rüstem'in elleri kir içinde
O eller''Garibi''doyurur
O eller çalışır,un taşır
Çimento taşır,o eller
Bir lokma ekmek için
Çöplük karıştırır.

Mahalleli doyurur bazen
Bazen de taşa tutar çocuklar
Büzütür köşeye,çıt demez
Nasıl cana tak etmez.

Bir gün acı bir fren,
Ardından bir feryat; ''GARİBİM''! ! !
Yol ortasında Rüstem
Garibin başında
Bir gürültü duyulur viraneden
Tak,tak,tak...
Rüstem iş başında...

Yine ''üşüttü''derler,kendi başına
İki güne kalmaz bir koku alır mahalleyi
Açarlar dökük viraneyi
Tavana asılı heykel gibidir Rüstem
Görmediğini arar gözleri
Ağlayan olmaz ardından,yoktur umudu
Dört hamal sırtında gider tabudu...

Bizim mahalle aynı yine
Serpil el sallar erkeklere
Kasap yağlı satar kıymayı
Bekci Dayı yine uyur fırında
Anlaşılan böyle olacak yarında...

Olsun,bilirim ki Rüstemler var hala
Bir parça ekmek için koşarlar
Kağıt yakıp ısınırlar,köprü altında
Ve bir gün sahneyi kaparlar
Ne alkış,ne gözyaşı
Sonsuza karışırlar...K.T.91