Bizim Park Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlı Er

Hatırla dostum.
Üstümüzde, palmiyeler
Yanımızda mimoza ağaçları
Ve etrafımızda dolaşan kumru kuşları
Ne güzeldi değil’ mi, bizim gençliğimizdeki şehrimizin parkı
Çimenlere uzanıp yediğimiz kavun peynir
Ve
Yanında keyfle içtiğimiz o rakı.

Müdavimiydik hatırla;
Her akşam ikimiz orada buluşurduk seninle
Bir yerde oturur, birkaç kadeh parlattıktan sonra
Gezerdik parkın içinde beraberce.

Sen.
Bazen kızlara laf atardın, bense kızardım sana
Yapma derdim sana, oğlum yapma.
Yine’ de güzel bir kız gördün’ mü dayanamazdın giderdin arkasından.
Zamparadaydın da sen.
Az mı kavga ettim senin yüzünden
Söyle?
Ah Ulan, çakal ah! !
Ahhh o parkın dili olsa’ da, olanları bir anlatsa şimdi.
Ve
Katıla, katıla bir gülsek yaptıklarımıza seninle.

Güzeldi o günler, güzeldi.
Şimdi, gönlümüz hiçbirşeyi istemez oldu
Ne senin o eski yakışıklığın kaldı, ne benim kavga edecek gücüm kaldı
Park, aynı park
Ağaçları bizim kadar yaşlı
Kimi kurumuş rakı içtiğimiz yerler ise, çay bahçeleriyle dolmuş.
Güzelliği yok solmuş.
Daha geçen ay gittim, gördüm.

13 Eylül 2015-09-13
Antalya