Bizim Mahalle Şiiri - Nizamettin Özel

Burası Fikirtepe, yani benim yurdum;
Bu yollarda geçti, benim çocukluğum.

Üç katlı evimizden kalan tek eser,
Çatısında duran kırmızı kiremitler.

Bu mahallede Ali Osman vardı, Şenol;
Remzi, Mehmet, Yılmaz, Birol.

Çocukluk arkadaşım Yalçın, Hayrettin;
Ayhan, Mustafa, Seyfettin, Şerafettin.

Hepsi duman olmuş gözümde tüter;
Sadık, Sedat, Tarkan, Sefer.

Artık saklananlar çıksın birer birer;
Önder, Fatih, Hasan, Tamer.

Neydi o günler, ah o günler;
Kızardı gözlerim, ağlayacak gibiler.

Yapa yalnız kalmak güç geliyor;
Onca derdi sırta yükleyip, taşıması zor.

Çeşmi teyzem nerde, ya anam;
Muhsin amcam nerde, ya babam.

Olmuyor kara toprak, olmuyor;
Yine acıkmış karnın, bir türlü doymuyor...