Bizim Kapılar

Kapıdan biri girdi,
Üst baş perişan.
Garibanın biriydi,
Yıkılacaktı sanki, dokunsan.
Bulutluydu gözleri,
Bir çare arıyordu.
Bir derman!
Yoktu başka gidecek yeri.
Bizim kapılar,
Hep keder, hep gam ağırlar.
Açılıp kapanırlar.
Düşüncelidir kafalar.
Grileşmiştir bulutlar.
Küçük bir sözcükle,
Ansızın boşalırlar.
Esirgenir mi böylelerinden?
Küçük bir geçmiş olsunlar!
Omzundaki yükünü bırakıp bize,
Sessiz sedasız uzaklaşırlar! ..
Doğanı karşılar, öleni uğurlar.
Kimi dost sanır onları, kimi düşman sanırlar?