Bizim çocuklar. Şiiri - Fehmi Tazegül

Onların sevdası oynadığı oyun.
Ellerinden düşmüyor hiç telefon.
Aniden uykusuna dalan uyuyan.
Ama mutlu değil bizim çocuklar.

Anneye babaya hep verirler ders.
Onlara hizmet eder evde herkes.
Evlerin gülleridir onlar bir prenses.
Ama mutlu değil bizim çocuklar.

Çocuklarda değil bizdedir kabahat.
Çocuk yetiştirmek olmalı bir sanat.
Çocuklarla yaşarız güzel bir hayat.
Ama mutlu değil bizim çocuklar.

Fehmi.
Evde uyurken annesi örter üstünü.
Onlarla geçiririz güzel biz her günü.
Hep güldürelim onların biz yüzünü.
Ama mutlu değil bizim çocuklar.