Bizim Çocuğumuz Şiiri - Mehmet Salih Aparı

Bizim çocuğumuz, bizlerindir o
Anlamaya çalış neden öyle o
Allah’tan revamı terk edilmiş o
O, içimizde bir yara olmalı.

Ben sokak çocuğu, kendi başıma
Bakmadan vurdu bu, felek yaşıma
Türlü, türlü acı düzdü döşüme
Esen yelin hissi çare olmalı

Muhtaç olduğum an, sevgi bulmadım
Ama hiçbir zaman, mazlum olmadım
Yaratana şükür, ben aç kalmadım
Sevmek güzel ona, yandaş olmalı.

Vicdan sahipleri kollayıp gözler
Dünya düzeni bu, kardeşiz bizler
Ben babasız biri, yalansız sözler
Bilgi veren abi, rehber olmalı.

Ne geldi başıma, aç ta kaldım ben
Hep yalnız çocuktum, tek başıma ben
Anne yok baba yok, yalnız, garip ben
Ne dağlar devirdim, bir güç olmalı.

Hayata küsmedim, boyun eğmedim
Çocukken başladım, iş ve emeğim
Şu hayata dost yok, sıcak ekmeğim
Bir tek lokma aşım, helal olmalı

Eza görsem de hiç, yılmam hayattan
Kimse anlamazsa, medet yaratan
Elde kalem yazan aktan karadan
Cümle âleme o ibret olmalı