Bizim Çeltek Şiiri - Bekir Yalçınkaya

Çelteği soruyorsan, hemşehrim! Anlatayım;
Düz ovada kurulan o köy bizim, Çeltek’tir.
Sılasını unutan kulağı çınlatayım
Tarla-tapan yorulan o köy bizim, Çeltek’tir.

Dem vuracak olursak o eski zamanlardan
Ova ova harmanda döven sür, yan ha, yan..
Cami kerpiç, minare taş, hoparlörsüz bir ezan
Koş secdeye, varılan o köy bizim, Çeltek’tir.

Bal nerde, pekmez nerde! geçim zor, kıt kanaat
Kızlar halı başında, halıydı elde sanat
İlk önce bir Veli’nin tuttuğu Kızılkanat
Kurumaya serilen o köy bizim, Çeltek’tir.

Üç öğünün üçü de yetmezdi sana, bana
Ya bulgur pilavı ya da bol acılı tarhana
Beklediğin kümes yok, nerdesin Durdu Ana
Kaç defteri dürülen o köy bizim, Çeltek’tir.

Ey! Len! Der, Ülen! Der de, kaba ulanı bilmez
İçte Allah korkusu taşır, yalanı bilmez
Vatanına ihanet; filân falanı bilmez
Üç Hilal’e vurulan o köy bizim, Çeltek’tir.

Çoğumuz vukuf değil Fakihler’in Piri’ne
Bir Sadık Hoca’mızla vardık ilmî derine
Ahi gibi, gönülden râm olup birbirine
Kardeş misli sarılan o köy bizim, Çeltek’tir.

O köy bizim Çeltek’tir, bilir Karasabanı
Rızk için dolaşırdı, Söke, Aydın, yabanı
Veysel gibi, dağlarda Eyüpler’in çobanı
Sürü ardı yorulan, o köy bizim, Çeltek’tir.

Tarih; sahib çıkarsan şanlı tarihin olur
Ey Ahmet’in Kağnısı, Adliye önünde dur!
Kaç garibi uyuttun üzerinde, kaç Sahur,
Şimdi köşke kurulan, o köy bizim, Çeltek’tir.

O köy bizim Çeltek’tir, bahtı gülmeyeniyle
Bahtı gülüp ayrılan, gidip gelmeyeniyle
Büyüdüğü ocağa vefa bilmeyeniyle
Vefasıza darılan o köy bizim, Çeltek’tir.