Bizim Boz Dağlar Şiiri - Resmiye Mümün

Yıllanmış hasretimi giderdim bizim boz dağlarla
Kutlu davamı çiviledim Kazlar’ın zirvesine
Hiçe sayılan dinimizi yücelttim dualarla
Zavallı haldeki Türkçemizi şahlandırdım yine.

Bir ceylanın masumiyetine sığındım dünyadan
Mutlu bir tebessüm kondurdum kırılgan yüreğime
Fecrin doğuşuna emanet ettim uysallığımı
Boşuna döktüğüm gözyaşlarıma ağladım yine.

Kırlangıç kuşuna sordum yitirdiğim insanlığı
Kaybettiğim izlerimi aradım yolun başında
Yeniden sorguladım insana olan inancımı
Adalet umudumu mahşere öteledim yine.