Biz Şiiri - Nasıf Acar

Terkedilmişlik hissi,
Ölümden beterdi ,
Ve o his,
Bendeki beni benden aldı, gitti.
Öyle ki sarstı bedenimi.
Tarifsiz şiddette,
Depremler oluştu yüreğimde.
Hiç mi olmamıştı?
Anlaştığımız günler...
Ve çay ile duda gibi,
Yakınlaştığımız günler...
Bakarak erimedik mi?
Hiç birbirimizin gözlerine ...
Tavada tereyağ gibi...
Sıcaklığından,hoşluğunda,aşkında
Mutluluktan,tutkundan,umutlarımdan,
Bedenlerimizin,
birbirine yakınlaştığı,
Bedenlerimizin,
birbirine kaydığı günler...
Nerede kaldı?
Dokunuşlarınla,
Islandığım,
Yağmur gibi üstüme,
Yağdığın günler...
Hiç mi olmamıştı?
Hiç mi bir birbirimize,
Yakınlaştığımız, taştığımız, taşındığımız Anlar olmadı mı ?
Ne zaman?
Ve nasıl?
Yitirdik biz hoşgörüyü?
Nerede unuttuk?
Hangi tepede?
Hangi dağ başında?
İlgimiz, sevgimiz, saygımız
Hangi nehir aldı götürdü?
Bizdeki ulaşılmaz sevgiyi
Neden bu kin?
Öyleyse neden bu öfke?
Bu düşmanlık birbirimize!...