Bizi Yorar Şiiri - Süleyman Bektaş

Bizi Yorar

Gitme kal diyorsun, gayri kalamam.
Kırılan gönlüme, söz anlatamam.
Bahar heba oldu, kışa dar zaman.
Çiçeksiz böceksiz, yol bizi yorar.

Yürüsem kahrına, yol tükenmez mi?
Yorulup sevdalar, geri dönmez mi?
Sevdaya döşenin derdi onmaz mı?
Sevdayı bilmeyen kul bizi yorar.

Giderken gönlümü, yolda durultsam,
Düşünüp kendimce, karara varsam.
Aşka çare belki, zamandır desem,
Yalnız geçen bunca, yıl bizi yorar.

Sen haline çeki-düzen, ver bence,
Çekimser kararsız, halin işkence.
Bittiyse kendini, inandır önce,
Kararsız tutarsız, hal bizi yorar.

Beraber yürüdük, bunca yol geldik.
Acıyı paylaştık, sevinçte güldük.
Nazara mı geldik, intizar maldık,
Doğru söylemeyen, dil bizi yorar.

Çağdaşi illeri, gezip dolaşsın,
Yücelerden aşıp, engine düşsün.
Bozkırda açılan, güle ulaşsın,
Dikensiz budaksız, gül bizi yorar.

Süleyman Bektaş (Çağdaşi)