Bizi Bekler Ebed Şiiri - Bahadır Arif Mete

Ben, yazın ortasında doğdum!
Güneş üşüttü beni…
Kışları sevdim,
Yokken sen..!
Mevsimi hazanda soldum!
Sonbaharı sevdim yokluğunda…
Gülmeler içimi acıttı hep,
Sahte kokuşmuş!
Ağlamayı seçtim,
Yokluğunun yoksulluğunda.
Çimenler diken oldu,
Kanadı ayaklarım!
Karları sevdim yokken…
Tipide borana aşıkken.
Sen geldin birden..!
Kıştan bahara çaldım,
Ayazlarda üşürken yandım,
Sırtımı güneşe dayadım!
Yüreğimi sana…
Bir ömür adadım,
Kimseye de kulak asmadım.
Sana hasretimi sevdim!
Sesindeki titrekliğini,
Sevdikçe sevdim…
Seviyorum,
Seviyorum dedim!
Bütün mevsimler ilkbahar şimdi,
Neyim varsa sana zincirli…
Gözyaşlarımda sen varsın!
İçinden gülücükler akıyor,
Seni söylüyor..!
Koşuyorum yalın ayak çimenlerde…
Batsa da ayaklarıma dikenler,
Nereye atsam adım,
Güller var sanki!
Sen kokan…
Rüzgarım sen esen!
Aşk içinde aşk.
Yetmez ki bu alemde,
Dünya fani,
Gerçek Sen…
Tut ellerimden
Gel…
Bizi bekler Ebed..!