Bizi Anlayın Çocuklar

sokağınızın bütün duvarları gökkuşağı
oklanmış kalpler birer kırmızı tomurcuk. gülden dudak izi
nasıl bu kadar düşselsiniz çocuklar
okyanus esintisi bakışlarınız kadar özgürsünüz
umursamadan içinizden geldiği gibi kasmadan
hayat bu içinde acı da var mutlulukta
bunları hangi ara öğrendiniz

kaçtır köprücük kemiğinden düşüyorum
yüzüne bakamadan mahçup
aklım çocuklarda
bir sen yakarsın feneri tek kibritle buna hep inandım
hayatın içinden roman duvar yazılarınız çocuklar
acıyla harmanlanarak büyüyorsunuz
sokağın duvarına bizde yazılacağız
feneri yak
sadece bir kibrit
unutma

çocuklar
biz de istiyoruz kırmızınızdan
çok yerinden yaralı paramparça iki kalp
birkaç nokta mavi
umut diye
serpiştirin
büyüğünüzüz biraz ayrıcalığımız olsun
bizdeki sorun vakit
siz ne güzel seviyorsunuz hiç boşluk bırakmadan
acınızı nasıl dolu dolu yaşayabiliyorsunuz

bizi anlayın çocuklar
sevgimizi de acımızı da içimize atmaktan yorgunuz