Bize Ölmek Yakışır Şiiri - Zeynep Ergün

Tek kişilikti aşk..
Çoklu acıların tekilliğinde..

Gözlerini çalan kadınlar yakalıyorum..
Asya da bir şehirde..
Sevişiyorum üç gün üç gece

Git diyordun ya..
Gidiyordum..
Katıksız yolculuklara..
Eşlik ediyordun,
Ekmek oluyordun..

Işık diyordun..
Al işte..!
Asya da bir şehirde..
Yıldızları patlatıyordum tek tek..
Yüzüne yüzüne..
Gökyüzünü izle..
Senin şehrinde.

Sivri bıçaklar gibiydin karanlığımda
Ölüyorduk her gün,
Chopin’in cenaze marşında..

Tek başına bırakıyordum seni
İnsansız,
Tanrısız..

Parçalara ayrılıyor belleğimiz
Kuruyor ayak altı nehirler..

İlişmesin kimse..
Adamakıllı ölüyoruz işte..

Bakır tenli kadın kesiyor önümü..
Görsen sanki öcü..
Göz dikiyor cebimdeki üç-beş umuda..
Aç kalıyorum..

Sonra Afrika da..
Çad ta..
Kirli kanım bulaşıyor
Temiz çarşaflara..

Ne beşinci senfonisi Beethoven ‘in
Ne de Amadeus u Mozart ın..
Anlatmıyor artık bizi,
Düşük notalarında..

Bize ölmek yakışıyor,
Chopin’in cenaze marşında..