Elimi sineme koyduğumda,
Sızladı yüreğim.
Özlem dolu yıllarda,hasret rüzgarları yıktı bacalarımızı.
Nasıl tutuştuysa gözlerim,
Alev aldı bakışlardan.
Büsbütün bitmeden,erimekteyken göreyim.
Köle gibi çalıştığımız,yavan ekmeği paylaştığımız
Günlerin hatrını yıkmadan
Hiçe saymadan kardeşliği
Gelin yine kenetlenelim
Sımsıkı dostça.
Nasıl bir bağ ki bu,aramızda soğuk kuyular
Kazdılar.
Beraber gülüp ağladığımız günlere ne oldu ki
Şimdi bizim çocuklarımız yabancı oldular.
Her birimizi dört bir tarafa sürükledi rüzgar.
Kimsenin kimseden haberi yok
Kol kanat gerecek kimsemiz yok gibi.
Anamız desen,kendinden bi haber
Nerde kaldıki
Yavrularını düşünsün.
Acıtıyor içimi yokluğunuz
Derinden iniltiler.
Her gün damla damla kanım gider canımdan
Cevap verin,bize ne oldu böyle..
Kayıt Tarihi : 9.3.2007 12:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu yorum bendenize ait, kimseyi bağlamaz...
Saygıyla...
TÜM YORUMLAR (1)