Bize Ağlıyor Şiiri - İsmet Alp Önsöz

BİZE AĞLIYOR

İçimde bir hüzün
Geceyle farkı yok gündüzün.
Her yerde gölgeler
Yollarımızı gölgeler.

Gökyüzü ağlıyor bugün
Ağlıyor için için
Belki, bizim için
Çatıyor kaşlarını
Başını öne eğip
Döküyor gözyaşlarını
Ben üzülmeyeyim diye,
Saklıyor hüznünü.
Kara bir çarşafla
Gizliyor yüzünü.

Gözleri buğulu biraz
Ağlamaktan.
Gözyaşları sele döndü
Çağlamaktan.
Benim gibi yorulmuş belli
Her gün güneşe umut bağlamaktan.

Şimdi ağlarken duyuyorum
Hıçkırıklarını,
Yankılanıyor beynimde
Şimşekler çakıyor
Her ah çekişimde.

Gökyüzü açmış elini
Bana dua ediyor.
Eline teker teker
Gözyaşları düşüyor.
Düşen her damlada
Bir adam üşüyor.

O adam benim
Titriyor bu bedenim.

Yürüyorum, gökyüzünün ellerinde
Zamanla yarılmış çizgilerde
Birikiyor damlalar,
Toprak kokan ellerin izlerinde

Yürürken başımı kaldırıp baksam
Göğe doğru.
Yine gökyüzü eğmiş başını
Öne doğru.

Görüyorum,
Gökyüzü ağlıyor bizim için
Ağlıyor için için
Belki, şu mahzun halimize
Belki de gülmeyen kaderimize…